Na weer een week mag ik voorzichtig stellen, dat het coronavirus mij met rust gelaten heeft. Ik bedoel dan mijn lichaam. Toen mijn huisgenote besmet bleek te zijn, had ik aanzienlijk minder rust.
Toch blijven wij voorzichtig. We bezoeken geen ouderen meer, al is het wel een vreemde gewaarwording thuishulpen te zien in- en uitlopen bij hulpbehoevenden zonder beschermingsmiddelen als mondkapjes en handschoenen.
Het is duidelijk dat we in deze periode behoorlijk assertief moet zijn. Niet iedereen houdt zich namelijk aan de regels. Dus moet ik soms anderen attenderen op het houden van 1,5 meter afstand. Natuurlijk soms gevolgd door chagrijnige reacties zoals : 'Zeur niet' of 'Jij je zin jôh!' Men is nu nog meer gestrest dan voorheen. Anderen vergeten de regels / adviezen. Dat kan.
Er zijn ook mensen die niet zien dat er een rij staat. Die gaan gewoon in de 1,5 meter ruimte tussen wachtenden staan. Gelukkig wordt zo'n iemand er ook op attent gemaakt, waar de laatst wachtende staat. Het is nog wennen.