Vanmiddag sprak ik een Syrische vluchteling hier. Een echte dus. Hij spreekt en verstaat al behoorlijk Nederlands, waarvoor ik hem complimenteer. Hij werkt ook, zij het dat hij een nul urencontract heeft. Daar is ie niet zo blij mee. Hij moet daarvoor zelfs naar Amsterdam. Omdat hij liet blijken graag te willen werken, maar niet wist hoe dat te regelen, heb ik hem een paar tips gegeven. Hopelijk doet hij daarmee zijn voordeel. Omdat ik hem of een van de kinderen soms met een kliko haastig naar de straat zie rennen, vroeg ik of hij geen afvalkalender heeft. Die heeft hij dus niet. Hij was wel gaan zoeken op het internet, maar blijkbaar niet met de juiste zoektermen. Ik beloofde hem een kopie van die van ons te geven. Al met al is het fijn te horen dat ie goed en positief bezig is. Ik krijg vaak een goed gevoel wanneer ik zie dat mensen met een andere culturele achtergrond lekker meedoen. Ik weet hoe het is om met een kleurtje of iets anders dat afwijkt van de norm, succesvol aan de slag te gaan. We moeten er net iets meer voor doen.
Als ik op verzoek zoiets vertel, dan roept men vaak : "Dat zal toch niet?" Maar ja, al die mensen die zo reageren zijn blank.