Sommigen zien mij liever gaan dan komen. Het zij zo. Ik heb er geen moeite mee. Het is nu eenmaal hun keus, niet de mijne. Zelf zie ik sommigen ook liever niet en zij mij misschien wel. Alles is immers mogelijk in een wereld vol misverstanden.
Ik zag een foto voorbijkomen van een man in kashmir kleding. Je weet wel, dat was de mode eind jaren 60 begin jaren 70. Lange jasjes / colberts met drukke, fleurige motieven. Het waren de beroemde popgroepen die de mode aanstuurden. India en de goeroes waren toen al in beeld.
Velen moesten lachen om de foto van toen. Anderen reageerden geschokt. Dat laatste deed me denken aan de jaren 60, toen jongens / mannen hun het haar lieten groeien in navolging van menige popgroep. Toen waren de reacties ook niet mals. Van langharig werkschuw tuig tot mietjes / homo's toe. De toen gaande Vietnam oorlog was natuurlijk veel erger.
Ik heb nog klasgenoten van school gestuurd zien worden vanwege te lang haar. Ze mochten pas terugkomen als ze naar de kapper geweest waren. Ja, ja. Maar ook de haardracht (als teken van verzet tegen het autoritaire gezag) werd uiteindelijk geaccepteerd. Zelf had ik ook nog zo'n lang jasje met bijbehorende broek. Volgens mij droeg ik het tijdens het huwelijk van een zus. Haha! En toch, toch verbaast het mij, dat nog velen bij het zien van de kledij niet bepaald een 'open mind' hebben. Vijftig jaar later, dus. Ik wil het er verder niet meer over hebben.