Zo, dat was dus de tweede storm dit jaar. En je weet, als er in ons land iets gebeurt dat te maken heeft met de natuur breekt er paniek uit. Wat was het in mijn jeugd toch rustig. En beter. Ja, beter. Nu waaien daken en gevels van gebouwen weg. Vrachtwagens waaien ook van de weg. Oké, er was een code rood, maar niet alle vervoerders wilden daar gevolg aan geven. De chauffeur mag dan wel de verantwoordelijkheid dragen, maar voor hem is het kiezen of delen : of zijn baan kwijt (de werkgeverskant) of na een ongeval op z'n donder krijgen (de juridische kant).
Zelf hebben we hier flinke windstoten meegemaakt. Maar die bleven zonder gevolgen voor ons. En wat denk je? Ja hoor, er wordt min of meer gezinspeeld op mijn hulp. Maar daar begin ik niet aan. Ik bedoel, je moet mij niet het hele jaar negeren en chagrijnig aankijken en mij nu om hulp vragen. Zoek dat ook maar zelf uit. Dat mag dan wel hard klinken, maar zo ben ik nu eenmaal. Ik laat me niet misbruiken.
