Vanmorgen hoorde ik over de wensen / eisen die sommigen uiten bij het zoeken naar personeel. "Liever geen Turk of Marokkaan", wordt dan gezegd. Ik heb dat akkefietje ook meegemaakt. In de jaren 70 bij een uitzendbureau waar ik op de computerafdeling werkzaam was. Men wilde toen een (huids)kleurcode hanteren om zodoende onderscheid te kunnen maken op grond van culturele herkomst / achtergrond. In die tijd deed zelfs een vakbond aan dat soort registratie van haar leden. Land van geboorte dekte namelijk niet de hele lading.
Op zich is het helemaal niet lastig om te discrimineren in sollicitatieprocedures. Het komt veel voor, maar achter gesloten deuren. Want wie zegt dat een afwijzing inderdaad gebaseerd is op de mededeling dat je op grond van de kennis en kunde niet in het huidige team past? Dat er inderdaad andere kandidaten waren die nog beter waren dan jij? Het zijn veel gebruikte smoezen om discriminatie op grond van huidskleur of leeftijd te verdoezelen. Zelf heb ik meer dan 40 gesprekken gehad. De meeste betroffen zogenaamde intake gesprekken, bedoeld om een opdracht binnen een bedrijf uit te mogen voeren. Veel wordt niet gezegd, maar mijn gevoel is zeer betrouwbaar en een goed verstaander een half oor. Een vraag als : "Hoe komt u aan zo'n Hollandse naam?" en het feit dat mij wel gevraagd werd naar mijn diploma's en collega's (blank uiterlijk) niet, zegt ook veel. Maar ja, ik sloeg me er in de meeste gevallen doorheen door mijn gesprekspartners af te troeven.
Aan de andere kant is het ook wel weer zo, dat wanneer sprake is geweest van een objectieve selectie en een getint iemand afgewezen wordt, hij of zij zo'n afwijzing al snel als discriminatie zal bestempelen. Dus?