Na de begroeting liep Max het huis in. Ik volgde hem. Max liep vrolijk een rondje door de huiskamer en liep daarna rechtstreeks naar de pot met hondenkoekjes. Hij duwde er met zijn neus tegen aan en ging zitten. Hij keek me met bijna smekende ogen aan. "Een koekje?", vroeg ik hem. Zijn antwoord was een blik naar de koekjes. Ik gaf hem een koekje. En nog een, omdat ie zo vriendelijk en beleefd hier binnenkwam. Die hond begroette mij bij zijn entree, iets waar bepaalde mensen nog wat van kunnen leren.
Na zijn tweede koekje stuurde ik hem weer naar zijn baasje, die voor het huisje met Sonja stond te praten. He bliksembezoekje van Max deed me goed. Het gaf me weer energie om met mijn schuttingklus en -taal verder te gaan.