’t Is toch wat met die oude mensen! Er zijn er die pardoes oversteken en vervolgens naar de andere kant van de straat sukkelen. Ze kijken niet op of om en gaan er vanuit, dat het verkeer stopt en wacht. Het zijn net zwanen. Al is het voor hen mogelijk de dans van de stervende zwaan.
Ik zie ook oudjes die pardoes van hun fiets afstappen. Ze geven geen seintje dat het zover is. Ze staan plots stil en naast hun fiets. En dan is er nog het winkelen. Ze volgen bij de kassa het scannen terwijl hun boodschappen de opvangbak volmaakt. Ze wachten totdat ze moeten betalen, dan gaan ze op zoek naar hun bankpas. Alsof het betalen van boodschappen iets geheel onverwachts is.
Als ze een pincode moeten intoetsen, heb ik medelijden met het apparaat. Ze drukken zo hard op de toetsen alsof het een oude typemachine is. En dan moeten de boodschappen nog in een tas gedaan worden. Elk product wordt weer uitgebreid bekeken, alvorens het in de tas verdwijnt. Als het regent gaan ze niet wandelen. Een plu en/of een regenjas willen ze niet meer.
Maar wie weet. Misschien is het allemaal heel gewoon voor die leeftijd en word ik ook zo