Eens vroeg een basisscholier aan ons, hoe lang hij bij ons mocht blijven wonen. 😀 We antwoorden hem toen, dat ie dat zelfs tot z'n 60 ste zou mogen, mits hij zich aan onze regels zou houden. Zo niet, dan krijg je een schop onder je kont; hoppa, het huis uit. 😂 Ik lach er nu om, maar we meenden het wel. Om ons heen zagen we gevallen, waarin ouders de zeggenschap over hun eigen leven en huis verloren aan hun pubers. Zoiets zou ons nooit overkomen. Onze kids moesten zich conformeren aan onze regels, zo niet dan moesten ze maar elders onderdak gaan zoeken.
Wat dat betreft zie ik nog zo een jochie van een jaar of 4 met een koffertje in de gang staan. Meneertje kreeg zijn zin niet. Hij zei boos dat ie een andere vader en moeder ging zoeken. 😂😂😂 Het toeval(?) wil, dat niet veel later de deurbel klonk. Toen een van ons zei : "Aha, je nieuwe moeder komt je halen." sloeg de opstandige houding van het mannetje over in een huilende. Het ventje wilde toch maar bij zijn vader en moeder blijven.
Bij oudere dwarsliggende tieners is handhaving van huisregels minder lastig. Die kunnen enkel kiezen tussen zich conformeren aan die regels of anders vertrekken. Daar zijn ze oud genoeg voor. Niet volwassen, maar dat zoeken ze dan maar zelf uit. Want wie zit er nou als ouders te wachten op een terrorist in huis? Niemand toch? Of....?