Het leven bestaat o.a. uit geven en nemen. Ik behoor tot de gevers onder ons. Ik voel me nu eenmaal prettiger, wanneer na mijn inzet / hulp de balans naar de andere kant uitslaat. Meer doen / geven dan verwacht / afgesproken. Zo heb ik jarenlang mijn uren moeten verantwoorden aan mijn werkgever. Die stelde dan een factuur op voor mijn opdrachtgever. Na een gewone werkweek was het aantal opgegeven uren gelijk aan 40. In werkelijkheid waren het 42 of 43 uren. Maar nòòit 39,5 uur, want ik wil ook rustig slapen en mezelf recht in de ogen kunnen blijven kijken.
Om die reden was ik een keer teleurgesteld, toen een projectleider geruchten verspreidde, als zou ik te vroeg naar huis gaan. Volgens hem werkte ik dagelijks slechts 7,5 uur. Ik heb hem daarop aangesproken en hem naar de receptie van het bedrijf doorverwezen. Bij de receptie moest iedereen zich legitimeren en werden aankomst- en vertrektijden genoteerd. Daaruit bleek dat ik dagelijks zo'n 15 tot 20 minuten langer werkte. Nee, geen koffie drinken, maar werken. Meneer is daar nooit op teruggekomen. Hoewel, hij verbood mij aanwezig te zijn bij de bevalling van onze 2e zoon. Aan die mentaliteit had ik dus gewoon lak.
Ik vond / vind toegevoegde waarde ook belangrijk. Meer doen dan mij opgedragen was. Ook dat geeft mij een prettig gevoel. Toch heb ik een keer van een potentiële werkgever tijdens een intake gesprek te horen gekregen, dat ik als projectmanager geen proppen papier van de grond moest rapen. Daarvoor was ik niet aangenomen. Ik vind een net pak nog wel te dragen, maar voor een keurslijf bedank ik.
Altijd iets meer doen dan verwacht / afgesproken is altijd mijn werkwijze geweest. Ik voel me daarbij het prettigst. Een dagje iemand helpen in ruil voor koffie en een broodje vind ik daarom geen probleem. Dan voel ik me in balans.