Als ik naar anderen kijk, dan zie ik soortgelijke kenmerken, maar dan met de accenten op andere. Wie zich goed kan concentreren is per definitie toch geen autist? Ik kan me vrij goed afsluiten en toch heb ik snel last van te veel prikkels. Gek hè? Wie niet tegen veel prikkels bestand is, is toch per definitie geen autist?
Voor mijn werk moest ik geregeld bepaalde specialismen leren. Voor iemand anders zou dat op zo'n moment kunnen overkomen als een bovenmatige belangstelling voor slechts één onderwerp. Herhaling in gedrag of routinematig handelen lijkt mij ook niet verkeerd. Ik bedoel, waarom zou ik mijn overhemd om de andere dag achterstevoren en binnenstebuiten gaan dragen? Als ik me scheer begin ik altijd op mijn rechter wang. Of is het 'normaal' om telkens weer anders reageren op dezelfde situaties?
Net als ADHD heb ik het idee, dat men iets 'gewoons' weer in een hokje geplaatst heeft. Om het te kunnen benoemen en er vervolgens allerlei zaken aan te verbinden. Mensen hebben zo elk hun eigen makke. Dus iedereen is naar mijn idee net als ik een autist.