Het ventje van toen

Ter voorkoming van onduidelijkheid : Ik schrijf mijn herinneringen omdat ze voor mij toen uniek waren. Ik schrijf ze niet omdat ik (nog steeds) haat zou koesteren of boos zou zijn. Nee, die herinneringen heb ik nooit de regie over mijn leven willen geven. Het zijn slechts ervaringen van een indo jochie in een dorp, dat zich door soms wat lastige situaties moest worstelen. Ik mag terugkijken op een zeer leuk leven met veel toppen en uiteraard wat dalen.
Wat de foto betreft : Die is spontaan door iemand die ik niet ken ingekleurd. Hij vond het ook een mooie foto van toen. Dank je wel Bert K.!
Dit ben ik dus! Haha. Leuk hè. Ik denk in 1951. Ik herken me in dat ventje als een vrolijk, optimistisch en vriendelijk iemand vol geluk. Dit fotootje heeft me ruim 50 jaar later weer op weg geholpen toen ik in een diep dal terecht was gekomen. Ik ging toen op zoek naar dat ventje van toen. Het meeste heb ik teruggevonden.