Gelukkig word ik er geregeld aan herinnerd : ik ga (een keer) dood. Met dank aan de post die ik vanwege mijn uitvaartpolis elk kwartaal ontvang. Het is een van die zaken, die ik steevast vergeet. Gelukkig maar, anders zou ik de leuke dingen gaan vergeten. En ach, wat is er nu leuker dan vergeten dood te gaan? Ik zie het al voor me, staat daar de man met de zeis, die zuchtend zegt : "Zeg Willem, hoe vaak moet ik het nog zeggen? Horen doe ik hem natuurlijk niet. Want ik ben ook nogal (Oost Indisch) doof. Er is nog zoveel leuks te doen.