Vanmiddag ben ik aan het poetsen geslagen. Een van mijn liefhebberijen is het reinigen van een frituurpan (zei de dorpsgek). Zo'n ding kan mij niet te vet zijn. Hoewel... Ik twijfelde dit keer tussen schoonmaken en weggooien. Tja, zo erg was het gesteld met die pan. Als ik er geen gat meer in zie, dan gooi ik zo'n vettig apparaat liever weg. Dit keer besloot ik anders. Ik ben de uitdaging toch maar aangegaan. Ik kan toch niet zomaar een dag niets doen? Ledigheid, is des duivels oorkussen. Wie weet was ik anders een motorfiets gaan kopen. Haha!Het bleef bij de frituurpan dus. Ik heb de losse delen eerst met een ontvetter ingespoten en opzij gelegd. Je moet met zo'n klusje geen haast hebben en de hulpmiddelen het meeste werk laten doen. Tussentijds heb ik nog wat andere delen ontmanteld. Daarna ben ik met een klein plamuurmes aan de gang gegaan om het ergste vet van de ingespoten delen te verwijderen. De lagen krulden er gemakkelijk van af. Nu de rest nog.
Op de bodem van de pan lag een zeef. Dat ding kreeg ik vrij goed schoon. Het mandje ging wat lastiger, vanwege de aangekoekte bovenkant. Vooral aan de kant waar de handgreep zit. Daar bevinden zich zeer fijne mazen, die ik alleen met een tandenstoker kon schoonmaken. Monnikenwerk dus. Met een kop thee tussendoor. Dat deel staat altijd net boven het frituurvet. Het onderste deel, dat in het vet stond, was wel gemakkelijk schoon te krijgen. Voor het reinigen gebruik ik ook wat staalwol, een tandenstoker, een satéstokje en een nagelborstel. Ja, dat heb ik allemaal nodig om in alle kieren en gaatjes te kunnen komen.
De pan zelf viel mee, net als ombouw. Eerst met het plamuurmes en dan poetsen en boenen. Het element (gloeispiraal) is een ander verhaal. Dat vind ik nog het ergste onderdeel van een frituurpan om te reinigen. Of beter : de ultieme uitdaging. Dat komt vanwege de constructie en het feit dat het kunststof is. De letters en cijfers poets ik zo weg. Dat is met veel frituurpannen zo. Met veel geduld kwam ik een heel eind. De overige delen laat ik van tijd tot tijd in zeer warm water met soda en zeep weken. Al met al ben ik zo een middagje (doorlooptijd) zoet. Ik bespaar daarmee voor de eigenaren zo'n € 65. Als zij vol ongeloof roepen : "Volgens mij heb je een nieuwe gekocht!", dan reageer ik direct met : "Dat klopt. Ik krijg nog € 65 van jullie." Haha! "Maar vier kroketten is ook goed." Dat is dan 1 kroket per uur. Niet veel, maar wat mij betreft de moeite waard. De frituurpan ziet er als nieuw uit. Deze dorpsgek is zeer tevreden.