Voor wat mijn persoonlijkheid betreft, kwam de 'zoek-dat-maar-zelf-uit' aanpak van mijn pa mij wel van pas. Ik herinner me nog dat ik als 12 jarige een kar bouwde en dat mijn pa mij niet wilde helpen. Dat vond ik erg treurig. Maar later was ik des te meer trots op de kar die ik helemaal zelf gebouwd had.
Al snel merkte ik dat ik veel meer op mezelf kon vertrouwen. Ik kon het vaak alleen af. Al begon ik me rond die tijd ook wel goed te voelen in een groep. Dat merkte ik toen ik met volleybal begon op school. Vanwege mijn klein postuur werd ik spelverdeler.
Gaandeweg ben ik die dubbelrol van solist en samenwerken in groepsverband vrij gemakkelijk gaan uitoefenen. Ik had en heb nog steeds de instelling om zaken zelf uit te zoeken en te doen. Soms waren er klussen waarbij ik vier handen tekort kwam. En toch heb ik ze in mijn uppie tot een goed einde gebracht. In principe zal ik niet om hulp vragen. Dat zit gewoon niet in me. Natuurlijk bepalen uitzondering ook deze regel.
Ook in de privésfeer voel ik me gemakkelijk als ik op mezelf aangewezen ben. Ik zoek liever de rust dan de drukte. De aanpak van mijn pa kwam mij wel van pas. Ik zoek nog steeds zaken zelf uit.