De periode van 3 jaar op Curaçao heb ik eerder beschreven op een apart blog. Het waren bijzondere jaren. In die periode begon ik al kritisch te worden over de samenleving daar en het geloof. Tot dan dacht ik te maken te hebben met incidenten op het gebied van uitbuiting en discriminatie. Maar het kon ook structureel zijn. Ingebakken in een maatschappij, waar Europeanen de boventoon voeren. Ik merkte daar ook, hoezeer ik me op mijn gemak voelde. De sfeer thuis was totaal anders geworden. Vooral mijn moeder liet blijken, dat de tropische omgeving haar goed deed. Mijn vader was heel vaak thuis, met de nodige gevolgen. Zoals dat deze tieners 's middags verplicht naar bed moesten. Huh?! Ja
Weer terug in Leiderdorp verkeerden mijn broers en ik in onze tienertijd en puberteit. Het verzet tegen het geloof nam toe. Mede veroorzaakt doordat onze kritische vragen onbeantwoord bleven. De Bijbel : zo was het en zo bleef het. Gelukkig liet mijn moeder geleidelijk de teugels vieren. Ze liet ons onze eigen keuzes maken, zolang we er haar maar niet mee lastigvielen. De boeken die we lazen wilde ze ook niet in onze slaapkamer tegenkomen. Boeken over het ontstaan van de aarde, de figuur Jezus (anders belicht), het ontstaan van de Bijbel enz.. We mochten er ook niet in haar bijzijn over praten. Maar ik was al erg blij met de ruimte die we van haar kregen. Die luidde uiteindelijk het einde in van de kerkbezoeken en de catechismus op de maandagavonden.
We konden ons zodoende steeds meer concentreren op onze eigen interesses, zoals de muziek, de bromfietsen en de vriendenkring. Het was vooral de muziek die in die periode (1963 -1970) centraal stond.