Er is weer iemand in Amerika door de politie doodgeschoten. Een dagelijks gebeuren, maar als er politie bij betrokken is is er meer aandacht. Eerlijk gezegd haal ik bij het horen van dat soort berichten wat achteloos de schouders op. Ik vind de heisa na zoiets zo overdreven, in een land waar het gebruik van vuurwapens en drugs de opmaat is. In de meeste gevallen betreft het criminelen en in alle gevallen mensen die geen orders van agenten willen opvolgen. Of erger : naar een wapen (willen) grijpen.
Er zijn zoveel opnames op het internet, die laten zien hoe gevaarlijk een baan van een 'cop' is. Ook in tv series met camerabeelden van bodycams van politieagenten is te zien, wat een rare en gevaarlijke mensen er op de wereld rondlopen. In al die situaties zou ik als laatste het in mijn hoofd halen, om geen gevolg te geven aan instructies. Laten we wel zijn, die Floyd was ook geen lekkertje. Hij was die dag high en had met vals geld betaald. En wie naar politieseries kijkt, weet dat bij de meeste aanhoudingen gegild wordt : "I can't breath!" Niet dat ik daarmee alles wil goed praten, maar even ter illustratie van de vaak gevaarlijke omstandigheden waarin die agenten moeten werken. Tel daarbij op de cultuur van per definitie niet willen luisteren ('dat wil ik niet'), iets wat zich ook hier in ons landje steeds vaker manifesteert.
Vanmorgen zag ik wat beelden van een automobilist die zich verzette tegen de staande houding. Ook hij dook weer zijn auto in. Dom, dom, dom. Daar liggen vaak vuurwapens. Een van de agenten riep : "Taser! Taser!" Zijn collega schoot toen met een dienstpistool in plaats van de taser. Shit happens.