Die had ik van tijd tot tijd nodig binnen het kader van mijn herstel. Daar moest ik aan terugdenken toen ik een klusser hoorde uitleggen waarom het huis nog steeds niet opgeknapt was. Hij had er meestal geen zin in. Hij leed aan een depressie. Op die momenten van geen zin in, moet je jezelf een schop onder de kont kunnen geven. Zo'n schop niet geven is heel erg gemakkelijk. Anderen zouden die schop ook kunnen geven. Als de omgeving je steunt in niets doen, dan wordt het helemaal lastig.
Ik weet nog dat ik in het begin ook erg veel moeite had met het bezorgen van de post en/of folders. Daar had ik toen ook geen zin in. Maar ja, het moest. Ook van anderen. Komt bij dat ik mijn herstel niet wilde dwarsbomen. Dus de blik op oneindig en het verstand op bijna nul en gaan. Ik kon vanwege mijn eigen ervaringen wel wat begrip opbrengen voor de uitleg van deze klusser. Telkens weer drempels nemen is niet gemakkelijk. Daar zou je bijna nog depressiever van worden. Doseren is ook belangrijk.