Soms zie ik bij toeval een aflevering of een stukje ervan. Het betreft hulpbehoevende mensen in oost Europa. Vaak zijn het oude, alleenstaande vrouwen en/of weduwen, die in barre omstandigheden het laatste deel van hun leven slijten. Ze zijn arm en ontberen de primaire levensbehoeften.
Er is veel ellende op de wereld, maar wat deze arme en vaak zieke mensen zo bijzonder voor mij maakt, is dat ze hun kruis dragen en desondanks zonder klagen proberen te overleven. Deze mensen verdienen het om geholpen te worden. Als ik hen vergelijk met de jongelui die naar hier komen als 'vluchteling' en hoe vaak er op een gemakkelijke manier voor hen gezorgd wordt, dan vind ik die zorg aan hen onterecht. Ze waren blijkbaar sterk, rijk en gezond genoeg om naar hier te komen. De oude vrouwen in oost Europa kunnen vaak nauwelijks lopen en/of vervoer betalen. Noodzakelijke zorg ontbreekt hen ook.
De meesten hebben geen familie meer. Dus er wordt geen geld doorgesluisd naar anderen. Naast de zorg voor deze ouderen, worden hun bouwvallige huisjes weer bewoonbaar gemaakt en voorzien van belangrijke voorzieningen. Tja, en dan ben ik bezig met wat roest op een camper. Lekker belangrijk. Niet dus.
De werkwijze van MMM doet me denken aan de manier waarop wij onze familie in Indonesië hebben geholpen. Het geld, de hulp komt controleerbaar daar waar het nodig is. Soms zien we ook wat het resultaat is van de verstrekte hulp. Mooi werk, dus steun ik MMM. Dit keer voor Moldavië.