Toen de zware Japanse motorfietsen op de markt kwamen, werden ze door met name Duitse journalisten compleet de grond in geboord. Of wel : het was rommel. Het heeft lang geduurd voordat ze objectiever oordeelden en zodoende een andere mening kregen. Ik herinner me nog dat Duitsers na de oorlog zeker geen Franse auto zouden kopen. Maar daar lag een andere reden aan ten grondslag.
Toen wij de Fiat Ducato kochten, kregen we ook te horen dat zo'n bus op voorhand een miskoop zou zijn. "Een brok ellende", zei de buurtbewoner. Ik kon me daar niet zo druk over maken. Ik ben wat dat betreft nooit in discussie gegaan over dergelijke kwesties. Iedereen heeft nu eenmaal zijn eigen voorkeuren. Toen ik een keer sprak over de nukken van een nieuw model van Ford, werd iemand boos op mij. Hij had ook zo'n Ford en andere ervaringen. Ik citeerde enkel een artikel uit een of ander autoblad, want elf reed ik geen Ford.
Felle reacties hoor ik meestal ook, als ik vertel waarom ik niet voor een coronavaccin heb gekozen. Misschien omdat ik de risicofactoren noem, die tot mijn (voorlopig?) besluit geleid hebben. Afgezien van mijn eigen medisch dossier. En de geheimzinnigheden rond het geheel. Soms reageren gevaccineerden op een manier, die mij het gevoel geven dat ze beginnen te beseffen dat er inderdaad ergens aspecten zijn die niet kloppen. Dat maakt een gewoon gesprekje tussen wel- en niet-gevaccineerden haast onmogelijk. Ieder zijn/haar keus. Maar ik hoef toch zeker niet alleen naar gevaccineerden te luisteren? Ook ik mag toch zeker ook mijn zegje doen?
