Af en toe vergelijk ik de bezigheden van de jeugd van nu met die van mij als kind /tiener. Dan kom ik tot de conclusie, dat ik blij ben zonder de digitale technologie te zijn opgegroeid. Spelletjes als ganzenborden, Mens erger je niet, kaarten enz. heb ik nooit als verslavend ervaren. De hele dag voor de tv zitten was er ook niet bij. Al was het maar omdat we nog geen tv hadden en later omdat de uitzendingen pas om 8 uur 's avonds begonnen.
Ik vroeg me af of ik als kind of tiener met de huidige technologie nog wel buiten gespeeld zou hebben. Nog wel gevist, gefietst, geravot, gezwommen en rondgezworven zou hebben in en rond ons dorp. Misschien was ik veel minder creatief geworden en had ik veel minder over de natuur geleerd. Zelfs nu ik beelden zie bij muziek uit mijn jeugd, is die muziek voor mij niet nog aantrekkelijker geworden. Muziek is voor mij geluid, geen beeld(en). Beelden leiden vaak af.
Misschien zou het wel handiger geweest zijn dingen op te zoeken, uit te vogelen. Misschien, want meestal had ik zelf wel ideeën over hoe en/of wat. Mijn (gekregen) smartphone ligt in een la. In gezelschap lijkt het alsof iedereen een vriendje of vriendinnetje heeft, behalve ik. Maar dat interesseert me niets.