Tot op de bodem

Vanmiddag heb ik na de lunch de snoeischaar, een bezem en een bladhark tevoorschijn gehaald. Op het pleintje is niet alleen de herfst goed zichtbaar. Ook de flinke aanwas van bepaald groen valt op. Dus ik ben eerst maar aan het snoeien geslagen. Omdat de vluchtelingen zo goed als niets doen in hun tuin, is er flink wat wildgroei ontstaan.
De ooit zo fraaie stamrozen zijn totaal verwilderd. Weinig rozen en erg veel lange, groene takken. Zonde! Maar ja, ik heb ze twee keer en Sonja een keer uitgelegd hoe ze die rozen zouden moeten onderhouden. Maar ze hebben totaal geen interesse in hun tuin. Ze hadden beter in een appartement geplaatst kunnen worden. Ik heb me beperkt tot de

takken die over de tuingrens heen groeien. Ze versperden de doorgang.
Daarna ben ik de bladeren gaan opruimen. De GFT kliko wordt morgen geleegd. Hij is nu tot aan de rand gevuld met snoei- en bladafval.
Toen was het tijd om weer te gaan beitsen. Als eerste heb ik de schutting vrijgemaakt van allerlei spullen, waaronder de stoelen en tafel. Afgaande op de inhoud van het laatste blik, zou ik de rest van de schutting kunnen doen. Zittend op een krukje met een kniekussen ben ik aan

de slag gegaan met de onderkant van de schutting. De bovenste helft had ik gisteren gedaan. Toen worstelde ik nog met de verlichting. Maar daar hoefde ik me dit keer niet druk over te maken. Ik mag zeggen, dat ik het blik met de beits tot op de bodem heb leeggemaakt. Ik had na afloop nog een bodempje beits over. Daarmee heb ik de hele schutting nog eens nagelopen. Toen was het blik echt leeg.
Ter afsluiting heb ik alles weer op z'n plek gezet en/of opgehangen. De kleur bevalt me nog steeds goed. Het accentueert het hout. Inmiddels was het 16.00 uur geworden. Tijd om op te ruimen en aan de thee te gaan. Daarna ben ik even onder de douche gesprongen.