Toen ik gisteren de straat uit fietste, zag ik van ene geparkeerde auto de achteruitrijlampen aan gaan. Ik minderde vaart en zag de auto langzaam achteruit rijden. om uit te parkeren. Normaal stopt zo'n auto omdat het zicht eerst beperkt is vanwege geparkeerde auto's aan beide zijden. Daarna wordt er naar zowel links als naar rechts gekeken alvorens de manoeuvre voor te zetten. Maar deze vrouw reed pardoes door. Dus ik in de remmen. Toen ze halverwege was met uitparkeren zag ze in haar linker spiegel mij staan. Ze schrok zichtbaar. Ze deed het raampje open en bood haar excuses aan. Oké, iedereen maakt weleens een fout.
Het overkomt mij niet vaak. Gelukkig. Maar vanmorgen werd ik toch wel even boos. Even maar, want mijn werkdag moest nog beginnen. Voor de derde keer(!) krijg ik van een vrouw in een licht gekleurde Skoda Citigo geen voorrang. Ondanks de ruime afstand ten opzichte van mij, weigert ze weer af te remmen en mij (komend van rechts op een gelijkwaardige kruising) voorrang te verlenen. Erger : ze trekt weer een sprintje om mij voor te zijn. Vanwege het geluid van haar auto (meer toeren), stopte ik maar. Alle keren blijft deze vrouw strak voor zich uitkijken. Ik heb dit keer het kenteken van haar auto genoteerd. Wie weet zie ik hem ergens bij haar huis staan. Niet dat ik op zoek ga hoor. Maar meer voor het geval dat. Ik zou haar erop willen attenderen, dat ze bij straten van rechts vaart moet minderen en verkeer van rechts voorrang moet verlenen. En dat ik nog steeds zin heb ik een leuk leven. Meer niet.