Als ik hier zo om me heen kijk en de leeftijdgenoten aanhoor en zie, dan moet ik tot mijn schrik zeggen dat er bij zijn die zich nauwelijks ontwikkeld hebben. Ik wil het woord dom niet gebruiken (vanwege de negatieve lading), maar ze acteren alsof ze in hun leven zeer weinig geleerd hebben. Alsof ze zich toen al afgesloten hebben voor andere informatie en/of levenslessen. Ze willen nog steeds niets van een ander aannemen. Zelfs niet van deskundigen. Het gaat mij niet om een schoolopleiding, hoor. Want zo'n diploma zegt mij niet zoveel. Ik had familie die ook niet zo goed was met het leren uit boeken. Zij leerden op een andere manier (vaak al doende) en konden zich ook ontwikkelen door open te staan voor anderen en hun ideeën.
Om die reden is opleidingsniveau niet aan de orde geweest, toen ik aan een partner toe was. Ik zocht het meer in karakter. Al begint het weliswaar met een leuk uiterlijk, de relatie gaat verder met het innerlijk. Zo terugkijkend ben ik zeer tevreden over de ontwikkeling die wij beiden hebben mogen ondergaan. Want ik mag zelf dan een goede opleiding genoten en veel ervaring opgedaan hebben, ook van mensen met een lagere of zelfs geen opleiding heb ik geleerd en valt er voor mij van hen nog veel te leren.