Als ik enkel op mijn gevoel zou afgaan, dan zou mijn wereld erg klein worden. Ik moet ook mijn gezond verstand gebruiken, om een kleine wereld te voorkomen. Dus moet ik geregeld over drempels heen stappen. Dat betekent voor mij toch maar een winkel binnengaan of toch maar even een bezoekje brengen aan de koffietafel of toch maar even naar die verjaardag toe. Ik doe het al jaren zo en het went nog steeds niet. Telkens zijn er weer die drempels.
Ik doe wat dat betreft ook het nodige aan toekomstplannen. Als ik slecht ter been zou worden, dan is een rollator of rolstoel een mooi hulpmiddel om toch naar buiten te kunnen blijven gaan. Wat dat betreft heb ik geen last van valse schaamte. Daarvoor is de drang naar vrijheid, me vrijelijk kunnen bewegen, te groot. Ik ben trouwens toch altijd iemand geweest met de instelling 'gemak dient de mens'. Sommigen vertaalden dat in gemakzucht van mijn kant. Zelf zie ik het meer als een vorm van slimmigheid. Ik zal daarom nooit weer het wiel gaan uitvinden. Zonde van mijn tijd en energie.
Wat ook belangrijk is is het terugkijken op datgene wat ik ondernomen heb. Dat ik zie dat ondanks die drempel ik toch met plezier kan terugkijken en blij zijn dat ik over die drempel gestapt ben. Natuurlijk is dat niet altijd het geval, maar in de meeste situaties wel. De weg van de minste weersstand (niet over de drempel heen willen stappen) is niet alleen heel gemakkelijk en verleidelijk, maar leidt ook tot een kleinere wereld.