Er was een keer wat consternatie toen Linda de Mol meneer Cheung over zijn hoofd streek. Logisch, want zoiets doe je niet bij een volwassen iemand, ongeacht diens lichaamslengte. Tenminste, zo leerde ik dat.
Om die reden vind ik het vervelend wanneer een kind mij op mijn hoofd tikt of over mijn hoofd aait. Ik ben immers geen hondje. Een tikje op de arm of schouder, zo hoort het. Erger is het wanneer een kind een ouder iemand in het gezicht tikt voor aandacht. Meestal doen kinderen dat bij hun moeder. Ik heb nog geen moeder die dat overkwam het kind vermanend horen toespreken. In tegendeel, het kreeg direct aandacht. Dus volgens het kind is dat de manier om aandacht te krijgen : een tik in het gezicht. En als het kind niet direct die aandacht krijgt, wordt de volgende tik wat harder. En men vindt het allemaal oké. Ik, wij, dus niet. Gewoon handjes thuis houden en wachten totdat pappa of mamma is uitgepraat (zegt opa).