Gisteravond keken we naar een moeder en een zoon (17). De zoon had geen zin in school en wilde als reporter de journalistiek 'in rollen'. Zonder diploma's of studie. Want dat was niet nodig, volgens de puber.
Zijn moeder vond dat ie beter eerst zijn Havo moest afmaken en daarna moest gaan studeren. De puber had ook het idee om gewoon op zichzelf te gaan wonen. Wat dat aan kosten met zich mee zou brengen, wist hij niet. Ik vond dat zijn moeder voor de verkeerde punten aandacht had. Ze had natuurlijk haar zoon al veel eerder moeten voorlichten over kosten van levensonderhoud. De puber wist daar niets van. Het leek erop alsof ie dacht dat het allemaal gratis was. Thuis werd hij door zijn moeder keurig verzorgd. Tja, waarom zou je dan naar school gaan? Journalistiek of zo studeren was helemaal niet nodig, volgens de puber.
Via een creatieve en pakkende weg (gesprekjes met studenten en een verslaggever) werden beiden wat in hun denkbeelden bijgesteld. Moeder moest haar greep lossen. De puber moest zijn eigen dromen kunnen najagen. Onder bepaalde voorwaarden. Zoals dat zijn ouders daar niet financieel last van zouden ondervinden en dat hij zijn Havo zou afmaken.
Bij ons was het zo klaar als een klontje : niet naar school, dus werken. Zeker niet thuis rondhangen en op je wenken bediend worden door je moeder, zoals deze puber. Het is hier geen hotel, hè? Dus eindconclusies sloten keurig aan bij onze aanpak. Laat kinderen zelf maar hun dromen najagen en ondervinden of ze gelijk hebben of niet.