Telkens wanneer ik iemand met een andere dan Nederlandse culturele achtergrond zie of hoor, die het 'gemaakt' heeft in ons land, dan geeft mij dat een gevoel van trots en tevredenheid. Omdat ik zelf ervaren heb hoe lastig het soms kan zijn om me te ontwikkelen vanwege mijn kleurtje. Ik mag dan hier geboren en getogen zijn en mijn ouders net als ik sinds hun geboorte de Nederlandse nationaliteit hadden, mijn kleurtje vormde bij tijd en wijle een hindernis gedurende mijn leven tot nu toe. Ja, tot nu toe. Het gaat niet over, al is het een stuk minder. Ik ben immers met pensioen.
Dan kijk ik met enige trots en veel waardering naar een burgemeester of presentatrice, deskundige of een 'gewoon' iemand, die ondanks die andere culturele achtergrond en/of dat kleurtje wat bereikt heeft. Het zijn de doorzetters. Medestrijders, die ondanks de weerstanden doorgezet hebben. Hulde!