Mijn lieve mamma maakte voor haar kinderen zelf de kleding. Ze zat achter de naaimachine, was aan het breien of patronen aan het tekenen of kleding aan het vermaken. Er was niet veel geld voor de 5 -6 kinderen. Ik herinner me wel dat ik telkens weer zo trots als een pauw was, wanneer ik iets nieuws mocht aantrekken. Een mooie trui of een leuke blouse of een nieuw paar wollen sokken. Als je dat hebt meegemaakt voel je een liedje als Coat of many colors helemaal aan. Ik zie mijn moeder dan weer zo druk bezig en wij, broers in dezelfde truien of blouses rondlopen. Het enige verschil is, dat ik nooit vanwege mijn kleding geplaagd ben. Eerder bewonderd. Logisch, want mijn moeder was ook op dat gebied een ware professional, die mooie kleding maakte.
