Zo'n elektrisch fornuis scheelt ook veel poets- en schoonmaaktijd. Er zitten geen gaspitten op en ook de beide roosters ontbreken. Joepie! Rest enkel nog een gladde kookplaat waar je na het koken een doekje overheen haalt. Klaar.
Van de meeste oude foto's die ik ooit gescand heb weet ik inmiddels wie daarop afgebeeld staan, wanneer het (ongeveer) was en meestal ook waar de foto gemaakt is. Ik moet vaak aan mijn hobby denken, wanneer ik oude zwartwit foto's op websites zie verschijnen. Met name die met de begeleidende tekst "wie en waar moet je mij niet vragen". Soms maak ik een opmerking over mij foto-/verhalen albums als tip. Daar krijg ik telkens weer positieve reacties op.
Op dit moment zijn weinigen geïnteresseerd in mijn speur- en schrijfwerk. Maar dat geeft niet. Ooit was ik zelf ook nauwelijks geïnteresseerd. Dus zal het net zoals bij mij gaan : het komt later wel. Maar dan is het er ook. Zonder dat de kijker zich hoeft af te vragen : "Wie, wat en wanneer?"
Vandaag kon ik het 10e album ophalen. Nadat ik het een keer doorgebladerd heb kan ik zeggen : "Ik ben er tevreden over." Het album beschrijft de eerste fase van mijn jeugd vanaf mijn geboorte tot aan ons vertrek naar Curaçao. Dat is zo'n 12 jaar. Het album van Curaçao had ik hiervoor gemaakt. Naar aanleiding van onze vakantietrip. Ik heb er toen ook, via flashbacks, in geschreven over de periode 1961-1963. Met de foto's van toen.
Ik wil nog een 'gewoon' fotoalbum maken van onze recente vakanties. En misschien nog een met tekst. Over de periode na terugkeer van Curaçao tot het moment, waarop ik het oude vertrouwde nest verliet eind 1975. Dan ben ik wat mijn geschrijf en geplak betreft bij.
