Vanmorgen keek Sonja even naar het stemmen. Het werd gisteravond veel te laat voor haar. Italië was dus het minst vreselijk om naar te kijken en aan te horen. Frankrijk leek zich schreeuwend omhoog te krijsen, maar won niet. Het onderling stemmengekonkel van veel landen leidde ook tot niets. Suriname eindigde op plaats 23. Nederland deed enkel de presentatie. Chantal was het zo te zien spuugzat. Ik zag haar eerder in een fragment een jurk met de decolleté tot aan haar navel rondlopen. Ze was blijkbaar even vergeten dat het dit keer niet om haar ging. Zo'n evenement presenteren is iets heel anders dan de loljurk uithangen. Het is werken. Hard werken. Gelukkig is het festival voorbij. Er kan weer gevoetbald worden. Het zingen en schreeuwen in een stadion is aanzienlijk amusanter.