Ik herinner me nog het China onder Mao. Je weet wel, die Chinese leider die een maatschappelijke revolutie begon en in de Jangtsekiang zwom. Hoewel, zwom, het was vanwege Mao's omvang (politici waren in tegenstelling tot de rest van de magere bevolking nogal corpulent) natuurlijk met de stroom mee drijven. Hij introduceerde ook het Rode boekje, waarmee menig Chinees al dan niet vrijwillig zwaaide. Er kwam ook een Rode Garde, die afrekende met mensen die zich niet conformeerden aan het Rode gedoe.
Hierin het Westen walgde men van Mao's boekje en het gedoe er omheen.
In de EU komt zo'n 60 jaar later een Geel boekje. Met zo'n Geel boekje wordt straks ook gezwaaid. Wie niet mee zwaait, wordt net als toen in China uitgesloten. Of zelfs door de Gele Garde opgepakt. Men is druk doende leden voor de Garde te ronselen. Via praktijkoefeningen tijdens vreedzame demonstraties.
Zo zie je maar weer. Ook een dictatuur dient als bron van inspiratie voor veel zich democratisch noemende politici.
