Een verrassing!

Toen ik weer thuis was, lag er een brief van de gemeente Dronten op mij te wachten. Wat denk je? Ik kreeg een cadeaukaart! In het begeleidend schrijven werd ik bedankt voor mijn werk als zwerfafvalopruimer afgelopen jaar. Kijk, daar word ik nou nog vrolijker van. Een kaartje alleen al zou voor mij voldoende geweest zijn, hoor. Een bedankje ervaar ik als een stukje waardering, een schouderklopje. Die waardering krijg ik ook geregeld tussendoor hoor. Van mensen op straat, die mij spontaan aanspreken en bedanken. Vaak gaat zoiets gepaard met een gesprekje.
Heel soms kom ik iemand tegen, die mij aan nog meer werk wil helpen. Soms op een aardige, soms op een onaardige manier. Met dat laatste bedoel ik dan dat iemand zei dat ik ook eens daar en daar moest gaan opruimen. Dat gebeurde op een toon alsof ik er een potje van maakte of alsof het werk is waarvoor ik betaald word. Ik moet zeggen dat het mij in Lelystad Haven vaker overkomen is dan hier. In Haven droeg ik een petje met de naam van de gemeente erop. Daar zal het wel door komen.
Zoals gezegd combineer ik geregeld mijn dagelijkse wandelingen met het opruimen van zwerfvuil. Zo heb ik onderweg ook iets nuttigs te doen. 😁