Een schuld dus. Ik heb iemand wat klusjes beloofd te doen. Het was vanmiddag zowaar droog. Dus besloot ik direct maar mijn schuld te gaan inlossen. Als eerste heb ik een oud fietsframe weggebracht naar de man die oud ijzer verzamelt. Hij woont hier op de hoek. Het frame stond al een paar maanden in de achtertuin. Daarna heb ik me voorbereid op het snoeien van drie stamrozen. Handschoenen aan, twee snoeischaren en een gft kliko meegenomen. De stamrozen waren veranderd in een enorme wildgroei, omdat er sinds het vertrek van oma geen onderhoud meer gepleegd is. De bewoners hebben weinig op met een tuintje en ze hebben ook geen tuingereedschap. Maar mijn aanbod het snoeien voor hen te doen, werd met twee vluchtelingenhanden aangenomen.
Toen de kliko vol was, ben ik ermee gestopt. Klaar is het niet, maar het tuintje oogt al stukken beter. Ik ga de stamrozen nog goed kortwieken en er moet nog een klimroos en wat onkruid aangepakt worden. De klimroos groeit door de zonwering heen. Voor de vervolgklus heb ik wel de kliko van de bewoners zelf nodig. Oké, soms klaag ik over het feit dat die vluchtelingen bijna alles gratis krijgen. Maar nu werk ik daar dus ook aan mee in de vorm van een gratis tuinman. 😏 Maar dat komt ook wel, omdat ik gisteren gewoon Nederlands met de man kon praten. Hij doet ook z'n best.