Mijn vader had een aantal lp's van o.a. Chris Barber (met zangeres Ottilie Patterson) en Wilbur de Paris. In die tijd had je o.a. ook The Dutch Swing College Band. Er klonk ook moderne jazz, maar daar vond ik als jochie helemaal niets aan. Net alsof men op muziekinstrumenten leerde spelen. Dit is een van de nummers van een album van Wilbur de Paris. Ik spring erin na de intro. Vroeger was dat even de arm van de pickup platenspeler (wij hadden een Dual met een ivoorwitte arm waarop het merk sierlijk stond afgebeeld) optillen en een aantal groeven verder weer voorzichtig laten zakken. En dan luisteren naar al die instrumenten. Die mondharmonica vond ik prachtig klinken.