Als kind heb ik het al ervaren : uitgesloten worden. Dat gold niet alleen voor mij, ook voor anderen. Het waren momenten waarop gezegd werd : "Jij mag niet meedoen." Het ging maar om spelletjes en we waren nog kinderen.
Het uitsluiten van iemand is altijd aanwezig geweest in mijn leven. Het kon iedereen overkomen. Ontslagen of niet aangenomen worden op andere gronden dan niet competent zijn, is ook een vorm van uitsluiting.
In de politiek speelt het fenomeen ook. Al heel lang. Wie andere opvattingen heeft kan uitgesloten worden. Dat leidt soms tot ondemocratische situaties, waarin achteloos een derde van de bevolking (de kiezers) uitgesloten wordt. Het polariseren is door de politiek i.c. de regering de afgelopen decennia enkel aangewakkerd. Het heeft, in combinatie met een hetze, geleid tot de dood van Pim Fortuyn. Soms denk ik dat de politiek nadien is gaan denken : "Het werkt!" Ik zie het verschijnsel ook terug in het coronabeleid; uitsluiten van mensen met een andere opvatting.
In de criminele wereld bereikt uitsluiting meestal tot het extreme : de dood. Zo is Peter R. de Vries aan zijn eind gekomen. Hij is niet de enige en ook niet de laatste. De mensen die in dit geval kiezen voor de criminele wereld (inclusief hun advocaten enz.) zijn veilig. Wie zich tegen criminelen verzet wordt 'uitgesloten', omgebracht. Met dank aan de voorbeelden uit de politiek. Ook in de politiek wordt de democratie geregeld beschoten door hen, die anderen uitsluiten. Op weg naar de dictatuur.