Als ik naar de inhoud van fora over bepaalde honden kijk, is er een iets wel heel erg duidelijk : het verschil tussen de eigenaren.
Neem nou de bouvier. Ik lees niet over eigenaren die klagen, omdat ze hun hond niet onder controle hebben. Terwijl bij kleinere rassen dat een groot probleem is. Het laatst wordt primair veroorzaakt door de benadering van het huisdier. Ze gaan ermee om alsof het hun kind je is. Maar het is en blijft een hondenbeest met al zijn trekjes. Op straat herken ik ze aan hun uitvallen die met gegrom en gekef gepaard gaan. De eigenaar gaat vervolgens praten tegen zo'n keffertje : "Zeg, wat hebben we nou afgesproken(??). Dat zouden we toch niet meer doen? Dat vindt het baasje en het andere hondje (een rottweiler) niet leuk hoor!" En intussen laten ze lijn verder afrollen. En als er dan opgetreden wordt door de andere hond, is die hond vals.
Bij de grote rassen gaat het vaak over training, het houderschap (voeding, gezondheid, sport enz.). Misschien ook omdat de mensen met problemen niet meer op zo'n forum aanwezig zijn. Ze hebben hun hond weggedaan of zijn zelf nog herstellende van bijtwonden. Ik opper maar wat, hoor.
Laatst las ik over een kindje dat altijd op de hond mag klimmen en kruipen. Op een dag ging het fout. Het arme wicht werd in het gezicht gebeten. De hond bleek last te hebben van een inwendig gezwel. Zo kan je ook alsnog leren dat een hond geen speelgoed is; via je kind.