Niet iedereen kan zich bepaalde zaken inbeelden. Zij moeten het hebben van de praktijk om het resultaat te kunnen beoordelen. Het is vergelijkbaar met het uitzoeken van kleding; passen, kijken, passen, kijken enz. Net zo lang totdat het gewenst resultaat bereikt is. Als ik een koopwoning bekeek kon ik gemakkelijk door de bestaande situatie inclusief kleuren heen kijken. Anderen knappen er op af, terwijl de ruimte op zich voldoet.
Ik was vanmorgen ook aan het prototypen. Zo kon Sonja beter het resultaat dat zij voor ogen had beoordelen. Het betrof een plateau waar het nieuwe fornuis op komt te staan. Ze wilde hem op gelijke hoogte hebben met het aanrecht en onderin moest rekening gehouden worden met de afwerking in de vorm van een plint. Het was allemaal niet zo eenvoudig, want aan de linker kant is een perilex contactdoos gemonteerd terwijl rechts een standaard wandcontactdoos zit.
Toen het licht op groen gezet werd, heb ik het laatste prototype opgemeten en toen.... gesloopt. Zo doe ik dat. Een prototype ga ik niet als definitief in gebruik nemen. Een tic uit de systeemontwikkelomgeving. Nee, ik bouw dan een nieuw plateau.
Ik mag wel zeggen dat het mij soms duizelt als ik zo met al die maten bezig ben. Ondanks het gebruik van aantekeningen. Het emmertje dat mijn grijze massa heet, stroomt nogal snel over. Gisteren kon ik niet eens meer een simpele uitleg volgen. Maar misschien kwam dat ook omdat het al avond was. Het emmertje was snel vol.
Het resultaat is nu dat het fornuis op gelijke hoogte staat als de bovenkant van het aanrechtblad. En onder bij de vloer kan een plint bevestigd worden.