Toen ik uit het schuurtje kwam, hoorde en zag ik dat een aantal kinderen op een stukje groen aan het springen waren. Het is een stukje rond groen, zomers bolvormig, dat we keurig bijhouden. Er staan wel vaker kinderen op dat groen te springen. Soms terwijl ouders toekijken. Ik roep vanuit de tuin quasi verbaasd : "Kinders, wat doen jullie nou?" Ze gaan direct van het groen af en kijken mij wat schuldig aan. "Maken jullie je geen zorgen over het milieu en het klimaat? Ja toch zeker? En dan doen jullie dit.", ga ik verder.
De jongen, de oudste van het viertal, geeft direct toe dat het foute boel was. Hij zegt zowaar : "Sorry meneer." En daar bleef het niet bij. Hij weet vrij veel over de onderwerpen omtrent het milieu en het klimaat. Ook de meisjes laten zich niet onbetuigd. Goed te horen dat de kids aardig op de hoogte zijn. Zelfs dat biomassacentrales een slechte oplossing zijn. Het werd zowaar een leuk gesprekje. Ze waren niet op de hoogte van de winning van kobalt, bedoeld om accu's te maken. Ik beschreef de erbarmelijke omstandigheden en de kinderarbeid waarmee de grondstof gewonnen werd. Daar liet ik het maar bij, want ook zij hebben recht op een leuke zondag. Ter afsluiting trakteerde ik ze op een lolly. Een van de meisjes zei : "Meneer, het papiertje gaat in mijn zak en thuis in de prullenbak." Da's mooi. Wat die lolly's betreft : niet tegen Luuk zeggen, want ze kwamen uit zijn pot. Haha!
De minister die over onze gezondheid gaat, kreeg ook een preek te horen. Niet van een gesjeesde schoolmeester, maar van een deskundige.