woensdag 16 januari 2019
Ont- en opgelucht
Vandaag nam ik me voor enkel met de remmen van de bus aan de slag te zullen gaan. Dus een dagje zonder oud ijzer.
Mijn laatste activiteit betrof het bijvullen van het remsysteem. Vanmorgen controleerde ik het hele systeem nogmaals. Zo'n remsysteem is van levensbelang, vandaar. De boel was nog potdicht, nergens een druppel of lekkage. Mooi! Daarna ben ik begonnen met het ontluchten. Eerder had ik alle nippels al los- en weer vastgedraaid. Dus daar kan ik ook geen problemen van verwachten.
Omdat ik alleen was heb ik het ontluchten op een andere manier gedaan. De gangbare is zo'n klusje met z'n tweeën te doen. Een persoon bedient het rempedaal, terwijl de ander de nippen opent en sluit. Maar gelukkig kan het ook als je alleen bent.
Ik heb een lege, schone fles wat gevuld met remolie. In de dop heb ik een gat geboord, zodat daar een slangetje (van een gesloopte cv ketel!) doorheen kan tot op de bodem. Het slangetje past qua diameter mooi strak over de nippel. Vervolgens draaide ik de nippel los. Zodra er wat remolie uitstroomde, heb ik het slangetje geplaatst. Daarna heb ik in de cabine het rempedaal een paar keer ingetrapt. Zaak is geregeld te kijken of het slangetje helemaal gevuld is door remolie uit de leiding. Er mogen geen luchtbelletjes meer te zien zijn. Ik moest natuurlijk ook het peil in het reservoir in de smiezen houden, om te voorkomen dat ik weer lucht in de leiding zou pompen. Ik ben met de beide achterwielen begonnen en daarna de voorwielen. Ik lette ook op de nieuwe aansluitingen van de remleiding. Ook die bleven mooi droog.
Na deze klus heb ik wat proefgereden en een paar keer flink geremd. Na de laatste remproef begon het pedaal ietwat sponzig aan te voelen. Of is het verbeelding? Er zit dus nog ergens misschien wat lucht in. Dat ga ik morgen controleren door nogmaals te ontluchten. So far so good. Omdat de wielen er toch af moesten, heb ik de naafkappen en bouten maar weer gespoten. Het oog wil immers ook wat.