Een tsunami van zieligheden

We worden steeds meer gebombardeerd met allerlei zieligheden. Vluchtelingen in besneeuwde tentjes, magere kinderen, huilende moeders, kinderen in zwemvesten, zwerfhonden in Afrika, tijgers, olifanten en nog meer van die beelden. Sommige zijn oud, maar wie let daar nou op? Maar goed volgens sommigen moeten we nu eenmaal de hele wereld redden. Niet alleen op het gebied van milieu en klimaat dus.
Nadat we onze bommen boven Syrië hebben gelost, moet er nu hulp komen om de puinhopen op te ruimen. Men is daar nog niet eens echt mee begonnen, of men heeft het zielig-vizier al weer op het volgende land gericht : Venezuela. Dat land heeft weer bewezen, dat het socialisme desastreus is. Behalve voor meneer Maduro c.s., want die lopen er in die bananenrepubliek goed doorvoed bij. Via de EU heeft ons dramatisch democratisch landje al een nieuwe president aangewezen. Maar ja, Nicolas Maduro pikt dat niet. Logisch, want hij erkent op zijn beurt Mark Rutte niet als minister-president. Maduro erkent Jesse Klaver als onze enige, echte minister-president en in Amerika is voor hem Bernie Sanders de president. Leve de politiek.
Hoe dan ook, ook de inwoners van Venezuela zijn zielig, want die hebben nauwelijks te eten. Voor de naar Curaçao gevluchte Venezolanen doet ons landje niets. Nee, want daar, op dat mooie eiland, schijnt immers de zon.
Tja, de zon. Daar zitten al die daklozen ook met smart op te wachten. De afgelopen 10 jaar is hun aantal bijna verdubbeld naar zo'n 30.000. Om je dood te schamen. Maar gelukkig gaat het goed met onze economie.