Even over God praten

Terwijl Emma bij de fontein aan het spelen was, kwam een jongedame naar mij toe. Na een vriendelijke groet, vroeg ze mij of Emma mijn kleindochter was. We raakten aan de praat over kinderen, oma's en opa's. Haar uiterlijk verraadde iets Aziatisch. Dat zag ze blijkbaar ook bij mij, want ze vroeg waar mijn (voor)ouders vandaan kwamen. Haar grootouders kwamen van Ambon. Ze vertelde over haar opvoeding, die op het geloof was gebaseerd. Ze is daar heel tevreden mee. Daarom stond ze nu ook hier in het centrum van Dronten, om haar geluk te delen.
Vaak krijg ik de kriebels als mensen over hun god of geloof willen vertellen. Maar dit keer was het anders. Het was een bijna alledaags gesprek. Over hoe je het geloof in het dagelijks leven laat doorwerken. Ze bleek op bijna dezelfde manier tegen het geloof en de maatschappij aan te kijken als ik. Ze vertelde ook hoe ze zelf God in haar leven zag en beleefde. Op een alleszins geloofwaardige manier. Toen ze zag dat Emma en oma aanstalten maakten om door te lopen, nam ze afscheid. Ze kwam even later toch nog even terug met de vraag of ze mij een foldertje mocht geven. Dat mocht. Op de voorzijde stond de vraag : Zoek je God? Maar Die zoek ik niet. Ik weet Hem te vinden en Hij mij. Nee, ik ben in een donkere periode wel een tijdje op zoek geweest naar mezelf. Maar ook mezelf heb ik gevonden.