Over het algemeen genomen begrepen alleen mijn medewerkers mijn stijl van leidinggeven. Al hadden sommigen van hen daar ook vragen over. Vragen in de zin van : "Waarom let je niet op de planning?" of "Hoe weet je nou of het allemaal goed gaat?"
Buitenstaanders vonden het vreemd als wij, de projectgroep en ik, plots het bijltje erbij neergooiden en op stap gingen. Een middagje of paar uur iets anders doen. Meestal onder genot van een drankje en een hapje. Mijn insteek was en is nog steeds : als de medewerker het naar zijn zin heeft, komen de resultaten vanzelf. Die aanpak / filosofie heeft mij aardig wat negatieve opmerkingen opgeleverd van buitenstaanders. Sommigen zeiden : "Je bent gek!" Ergens klopt dat wel, want ik ben gek op een leuke en ontspannen manier en op het juiste niveau werken en scoren. Het laatste gebeurt in wezen vanzelf. Het zit in de manier ingebakken.
Op de foto zit ik met twee van de vijf leden van een projectgroep op een zonnige middag in een boomgaard van een van hen. Daar hebben we formeel en informeel gesproken over het werk en uiteraard andere onderwerpen. Natuurlijk ging het uitstapje gepaard met in dit geval een (BBQ) hapje en drankje. In andere situaties nodigde ik leden uit voor een gezamenlijke lunch buiten de deur.
Buiten de deur, op een neutrale plek, hield ik ook de functionerings- en beoordelingsgesprekken. Niet in het hol van de leeuw (ik had trouwens vaak geen eigen kamer, ik zat liever bij de groep) en niet tegenover maar naast elkaar zittend. Want we doen de klus samen. En telkens weer met succes (zei de gek).
