De eerste avond hier had ik het kleedje op de bank gelegd. We keken naar de tv. Toen Feijke de kamer binnenkwam en op de bank sprong, kwam ze zowat op me liggen. Ze rolde tegen mij aan en schuurde met haar kop over mijn borst. Alsof ze zeggen wilde dat ze zo blij was mij / ons weer te zien.
Af en toe doet ze dat nog steeds. Dan wil ze even kroelen of zo. Ze ligt ook vaak in de typische stabij houding op haar rug.
Ze ligt ook vaak onder het bureau waar mijn laptop op staat (foto). Als ik daar zit, dan merk ik dat ze een en al rust is. Ze slaapt dan behoorlijk vast. Sonja zei dat als ik even weg ben, Feijke mij merkbaar mist. Ze ligt dan voor de deur of buiten op de uitkijk.
Als Sonja weg is, merk ik niet zoveel van een gemis bij haar. Als ik buiten bezig ben, is ze ook buiten. Toen ik met de kippenren bezig was, lag ze in haar buitenhok te slapen. Niet echt slapen, want ze houdt me in de gaten. Ik passeer het hok geregeld als ik naar de schuur loop vanwege gereedschap halen of terugbrengen. Ook dan blijft ze rustig liggen. Vandaaruit ben ik voor haar niet te zien als ik bij de kippenren bezig ben. Waarschijnlijk gebruikt ze dan enkel haar gehoor. Zo lang ze mij hoort, is het blijkbaar goed.
Als Feijke buiten is en naar binnen wil, zit ze voor de deur en blaft slechts één keer. Net alsof ze aan de bel trekt. Ze doet dat ook als ze via de schuifdeur naar buiten gegaan is. Al staat de schuifdeur open, ze gaat toch weer bij die andere deur zitten om daar binnengelaten te worden. Gek beest.