Vandaag vindt er weer een aanslag plaats. Dat is elk jaar rond deze tijd het geval. Het betreft een aanval op mijn bioritme. De aanval gaat gepaard met veel herrie en flitsen ofwel veel prikkels en een uitstel van een aantal uren van mijn slaap.
Van zo'n Oudejaarsnacht heb ik maar een paar dagen last, hoor. Dus die overleef ik ook wel weer. Soms ga ik 'voorslapen'. Dan dut ik even in, zodat ik quasi fris en fruitig de uren na 23.00 uur dan doorkomen. 😂 Ik weet dat sommigen zullen zeggen "Stel je niet aan!". Maar dat klinkt voor mij hetzelfde als : "Kleur je huid blank!" Ergo : ik trek me van dat soort opmerkingen ook niets aan. Ik ben eraan gewend. Vooral omdat ik een aantal jaren geestelijk in de put heb gezeten. Dat was ook niet zichtbaar. Toen kreeg ik ook allerlei opmerkingen en verwijten te verwerken. Nou ja, verwerken. Ik liet ze van me afglijden. En daarmee werd ik als ongeïnteresseerd bestempeld. Prima hoor. Zolang ik zelf maar beter weet en zou worden. Met de zomer- en wintertijd heb hetzelfde met mijn bioritme. Het gaat van slag.