Ik keek vanmorgen tevreden uit het raam. Dat komt omdat ik de andere helft van het pleintje wat opgeruimd heb. Morgen wordt het GFT afval opgehaald en dan ben ik al dat afval ook gelijk weer kwijt. Het was niet alleen omdat de zon weer scheen, maar ook omdat de notoire zeurpieten niet thuis waren, dat ik weer aan het werk ging. Ik ga niet vanwege mijn werkzaamheden de kat op het spek binden. Er is altijd weer iemand die even iets vervelends komt zeggen of pontificaal met de armen voor de borst of in de zij voor achter het raam gaan staan kijken. Bij voorkeur met een chagrijnige gezicht. Niet dat ik daarom mijn werkzaamheden zou staken, hoor. Ik ga gewoon door, maar vind het niet leuk die prikkende ogen te voelen. Want ik doe volgens hen mijn werk niet goed en/of ze vinden dat de gemeente dat moet doen. Hoewel beiden weten dat wij een afspraak hebben met de gemeente over het onderhouden van het pleintje.
Gisteren kreeg ik tijdens het onderhoud weer twee complimenten van passanten. Dat doet deze opruimer goed. De overige bewoners zijn wel tevreden, met uitzondering van de vluchtelingen. Die zien het onderhoud niet als een impuls om de eigen tuin eens te gaan doen. Dat eens fraaie tuintje is inmiddels een wildernis.