Vermoeiend ritje

Dat we al langere tijd niet op pad zijn geweest met de kampeerbus, merkte in vandaag. Ik ben namelijk even op familiebezoek geweest in Drunen (NB). Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat het vanaf Utrecht zo druk zou worden. Ik heb onderweg ( de enkele reis was zo'n 140 km) toch maar een extra keer gepauzeerd. Mijn hoofd raakte wat vermoeid vanwege de drukte.

Het moet nu eenmaal leuk en vooral veilig blijven. Ondanks de warmte was het in de bus goed uit te houden. Toen ik van de A27 naar de A59 richting Waalwijk wilde (knooppunt Hooipolder), stuitte ik op een file. De afslag kent verkeerslichten, vandaar. Maar ik kon vrij snel weer doorkarren. Ik had alle luiken en de roosters van het ventilatiesysteem opengezet en dat was maar goed ook. In Drunen aangekomen heb ik gelijk weer de zonwering over de voorruit getrokken. De luiken hem ik open laten staan.
Na het overigens zeer gezellige bezoek viel het ondanks de brandende zon toch erg mee in de bus. De terugreis verliep wat vlotter. Geen files en enkel bij Utrecht wat drukte. Ik genoot zelfs wat van het gestaag gebrom van de hardwerkende diesel. De wagen reed lekker soepel. Geen trillingen of zo, alleen het gebrom van de oude diesel. Het blok is nu weer flink los- en schoongebrand.
Toen ik thuis weer op de bank neerplofte, merkte ik pas dat mijn grijze koppie wat vol zat. Te veel prikkels. Het was een vermoeiend ritje, maar de moeite alleszins waard.