Soms moet ik even optreden. In dit geval vanwege een blaffend hondje. Elke keer wanneer dat beestje in de tuin wordt losgelaten (vaak om zijn behoefte te doen), begint ie met blaffen. Om niets volgens mij. Al moet ik zeggen dat ik iets aan mijn gehoor schijn te mankeren. Er komt ook niemand of iets voorbij op die momenten. Meestal staat het hondje bij de tuindeur (cirkel).
Vanmorgen was het weer zover. Dus ik loop naar buiten en roep vanuit ons tuintje : "Foei!" Niet zo hard dat in de hele buurt alle honden plots schrikken, hoor. Dat niet. Zodra ik dat gezegd heb, rent het beestje naar binnen. Want het kent mij inmiddels vrij goed. Haha!
Het is namelijk zo, dat ik hem het geblaf wat heb afgeleerd. Het werd erg irritant. Niet alleen voor ons, ook voor andere omwonenden. Voor het afleren was niet veel voornodig, want het hondje luistert vrij goed. Zodra hij begon te blaffen werd ie door mij gecorrigeerd. Hij zit weliswaar achter een schutting, maar dat maakt mij niets uit. En hem gelukkig dus wel. We hebben het een paar keer uitgelaten, dus hij zal mijn stem wel herkennen. Het beestje is weinig opgevoed. Zonde, want nogmaals het beestje luistert vrij goed en is goed handelbaar.