Een retour Amersfoort

Vanmorgen hebben wij een buurtbewoner naar een ziekenhuis gebracht, in Amersfoort. Het is niet anders. Hij werd om half elf verwacht. We vertrokken ruimschoots op tijd, want je weet maar nooit. Binnendoor naar Harderwijk, vervolgens de A28 op en bij Amersfoort er weer af. Geen files, dus lekker doorkarren.
Voor mij was het al weer zo'n 10 jaar geleden dat ik in die stad was. De eerste keer, in 1970, betrof een verblijf in De Vlasakkers. Toen zat ik nog in militaire dienst. Het betrof enige geestelijke verzorging voor ons peloton, al kan ik me niet meer herinneren wat dat inhield. Later, midden jaren 70, kwam ik daar geregeld terug. Toen was het voor ict-opleidingen bij Honeywell Bull, dat in de buurt van het station gevestigd was.
Daarna zouden meer dan 30 jaar passeren, voordat ik daar weer geregeld kwam. In die periode was ik people-manager en was een aantal medewerkers van mij werkzaam bij KPN, ook vlak bij het station van Amersfoort. En vanmorgen, was ik weer eens in die kei leuke stad.
Nadat we de patiënt het ziekenhuis in geholpen.. bij het ziekenhuis afgeleverd hadden, zijn Sonja en ik wat door het centrum van Amersfoort gaan kuieren. Anders zouden we zo'n 2 uur moeten wachten in het ziekenhuis. Gelukkig zijn er aangenamere plekjes te vinden. Het was lekker rustig, op de maandagochtend. Er waren slechts een paar winkels open, waaronder een vestiging van Delicifrance. Het V&D pand stond er wat verloren bij. Daar, vlak bij die mooie kerk, stonden de tafels en stoelen al klaar in de vrolijk schijnende zon. Een paar ongenode gasten hadden al bezit genomen van een paar stoelen. De beesten vlogen niet eens weg, toen we vlakbij plaatsnamen. Tegenover ons zat een stel, waarvan de man (nou ja 'man') als de dood was voor vogels. Beiden waren in het zwart gekleed en zij ha dook haar haar zwart geverfd. Ze leken op kauwen, bij wie het ringen een paar keer misgegaan was. Het vrouwtje joeg die gevederde vriendjes alsmaar weg, zodra ze te dicht bij haar mannetje in de buurt kwamen. Misschien waren het gereïncarneerde raven. Wie zal het zeggen? Toen een van de vogels vlak langs zijn hoofd scheerde, viel de man bijna van zijn stoel van schrik. Een weekje Avifauna zou hem wellicht goed doen. Zodra een tafeltje verlaten werd, begonnen de vogels aan de schoonmaak. Alle kruimeltjes werden driftig weggepikt. Zowel van tafel als van de grond. Die die bange man en zijn vogelverschrikker hadden het nogal bont gemaakt. Tot grote tevredenheid van de vogels. Ook in Amersfoort troffen we een 'poepende man'. Zij het een flink formaat kleiner dan die in Lelystad. Het was erg leuk weer eens in Amersfoort te zijn. Er is in het centrum weliswaar veel veranderd, maar het was nog heel herkenbaar.
De patiënt kwam rond halfeen weer tevoorschijn. De terugweg verliep net zo vlot.