Een boodschap doen

Als jochie werd ik nooit om een boodschap gestuurd. Dat had ook geen zin, want er waren geen winkels laat staan een winkelcentrum. Eén maal per week deed mijn moeder een boekje voor de kruidenier uit Harderwijk in een speciale kist, daarin stond geschreven welke artikelen er in de kist moesten worden gedaan. In het boekje werd dan tevens het geld van de vorige bestelling gelegd. De kist werd met de "Dr. C. Lely" naar Harderwijk gevaren en weer terug gebracht. Als de boot aanlegde was het altijd een drukte van belang, want die was het enige contact met de vaste wal. Tijdens de bouw van het Wortman-gemaal raakte een deel van bewoners tijdelijk geïsoleerd van het andere deel van het eiland vanwege de sluis. Dit probleem werd opgelost door het aanleggen van een tijdelijke brug over het achterste deel van de sluiskolk. Op de bijgaande foto staan mijn opa en mijn vader, die op de fiets deze brug passeren. Voor mijn opa een extra attractie, omdat hij gedurende zijn hele werkzame leven brugwachter en sluismeester was.
Tekst en foto : Luijt Postma