Het zal mij niets verbazen als Zelensky ook nog de Nobelprijs voor de vrede zal krijgen. Ondanks het vele bloed aan zijn handen. Zelensky i.c. Oekraïne moet en zal positief geprojecteerd moeten blijven.
Tijdens de ochtendwandeling kwamen Fenna en ik weer die grote hond (Napolitano?) tegen. Dit keer met de vrouw die hem psychologisch onder controle heeft. Ze loopt er ontspannen bij, kijkt niet telkens om zich heen en de riem hang er slapjes bij. Heel anders dan als de andere vrouw ermee loopt. Dan is er een en al spanning zichtbaar, ook op de riem en bij de hond. Laatst zag ik de jongeman weer met de hond lopen. Dit keer liep de hond los nota bene in een aanlijngebied. Daar gaan we weer. Ik zag ze veel eerder en hield maar even op de plaats rust. Toen de jongeman ons zag, schrok ie zichtbaar en dook als het ware op de hond om hem bij de halsband te pakken en hem alsnog aan te lijnen. Blijkbaar heeft hij zelf toch ook geen volledig vertrouwen in zijn hond. De voorlaatste keer had hij de hond aangelijnd en duidelijk onder controle. We konden hen toen met weinig tussenruimte passeren.
Op weg naar het ontbijt, zag ik een auto op een kruispunt stoppen. Een vrouw stapte uit, ging bij het geopend portier door de knieën en keek op de vloer of onder de stoel. Ik dacht dat ze misschien iets had laten vallen. Maar even later liep ze naar de achterkant van de auto en pakte uit de bagageruimte een flacon motorolie. Toen ze pogingen deed de motorkap te openen, waren wij bij haar aangekomen. Ik vroeg of ze soms wat hulp nodig had. Ze greep mijn aanbod direct aan. Ik liet Fenna zitten en vroeg haar wat het probleem is. Ze zei dat het rode lampje van het olieniveau brandt en ze daarom wilde olie bijvullen. Ik zei haar dat ik eerst even de peilstok wilde bekijken, want misschien is er iets met het lampje niet in orde. De peilstok zat aardig verstopt in het motorblok. Het is omdat ie een gele kleur had aan de bovenkant, anders was ie mij niet opgevallen. De motorruimte was erg volgebouwd. De peilstok liet een droge onderkant zien. Het blok had net gedraaid, dus zal het oliepeil misschien net de onderkant van de stok geraakt hebben. Het wordt dus olie bijvullen. De positie van de eveneens gele dop voor het bijvullen deed mij denken aan de stekker van onze mechanische ventilatie box; die is ook ingebouwd. Er liepen kabels over de dop heen. Met een kwartslag draaide ik hem los. De jonge moeder, achterin zat een kind van een jaar of twee in een stoeltje, goot voorzichtig olie in de opening. Ze had een vaste hand. Ik zei haar dat ze de hele flacon kon leeggieten. Toen dat gedaan was bevond het peil zich nog niet op het maximum niveau. Ik adviseerde haar om bij koude motor het peil te controleren en indien nodig weer bij te vullen. "Dat mag mijn man doen", zei ze ferm. Ze bedankte mij een paar keer en gaf me zowaar een schouderklopje. Dat laatste heb ik in geen jaren gekregen. Nu dus van een vreemde. En dat op de vrijdagochtend. Al die tijd had Fenna rustig stilgezeten bij de auto. We vervolgden onze weg richting het ontbijt.